A.

Urtarrilak hamairu ostirala, urteak ikusi ez zaitudala, aspaldi hontan ez dizut idatzi, baina behin ere ez zaitut nik ahantzi. Oroitzen naiz batera geundenean, hain zoriontsu ginen garaietan, nirekin haserretzen zinenean, zenbat oroitzapen on bapatean, lehenengo lagun historioetan eta igondako mendi magaletan, zenbat irri eta negar txikitatik, oraindik jarritzen dute bizirik. Faltan botatzen zaitut ilunetan, barruan ezkutatzen dut gehienetan. Barneko ohiu guztiak askatzen, gauzei buelta gehiegi ematen, zuk badakizu nolakoa naizen. Ametsa bete zait pentsatsen dut maiz, baina askotan hutsik sentitzen naiz, bestela dena dihoa antzera, zail egiten zait zutaz galdetzea. Sentipenak jarraituz, min hartuz, egin dugu aurrera, behin lotu ginen eta beti gaude batera. Sentipenak jarraituz, noizbait nitaz oroitu, urrundo gintuenak berriz batuko gaitu.

Urtarrilak hamairu ostirala, urteak ikusi ez zaitudala, aspaldi hontan ez dizut idatzi, baina behin ere es zaitut ahantzi. Gutun batean esan beharrean, aurrean ausartu naiz azkenean, goraintzi asko etxekoen partez, besarkada handi bat eta laisterarte.